Wielokrotnie miałem już okazję pisać o winach tokajskich na łamach ExuMag.com. Najbardziej ogólnie omówiłem temat tego rodzaju win w artykułach z cyklu "Złoto Tokaju – Aszú" (część I i część II). Ponieważ uwielbiam takie perły, tym razem chciałbym skupić się na jednej z etykiet pochodzących z piwnic Rákóczkich pod renesansowym zamkiem w mieście Sárospatak, a obecnie należących do winiarni Cháteau Pajzos i Cháteau Megyer.
Cháteau Pajzos & Cháteau Megyer
To dwie posiadłości zakupione w 1991 roku przez Jeana-Louisa Laborde (właściciela Cháteau Clinet z Pomerol) wraz z Jeanem-Michelem Arcaute'em oraz enologiem Michelem Rollandem. Obydwie zlokalizowane są w historycznie sklasyfikowanej (1737 roku) apelacji. Cháteau Pajzos liczy sobie osiemdziesiąt siedem hektarów, z czego nasadzenia obejmują obecnie pięćdziesiąt cztery hektary. W głównej mierze obsadzone są one furmintem posadzonym w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
Z kolei winnice Megyer zlokalizowane są na północ od miasta Sárospatak. Spośród ponad stu dziewięciu hektarów na południowej ekspozycji zaledwie połowa przeznaczona jest na nasadzenia, głównie z lat 1968-1974. Podobnie jak w Pajzos wiodącym uprawianym szczepem jest tu furmint. Pozostały areał poświęcono natomiast hárslevelű, muskatowi oraz chardonnay.
Wina z posiadłości Cháteau Megyer to pełna gama tokajów charakteryzujących się dobrą jakością w stosunku do ceny, podczas gdy Cháteau Pajzos specjalizuje się w winach z późnego zbioru (bliski perfekcji Hárslevelú i Muscat) i robionych tylko w najlepszych latach, najwyższej klasy, wręcz genialnych tokajach aszú.
Tokaji Aszú 5 Puttonyos 1993
Uwielbiam takie perły! Prezentowany rocznik 1993 wraz z 1999 okazały się najlepszymi w Tokaju w ostatniej dekadzie XX wieku. Były to błogosławione roczniki dla jagód aszú, z których powstały wina o doskonałej jakości, mnogości słodyczy, jak również pięknej kwasowości. Powstałe w posiadłości Cháteau Megyer w 1993 roku wino wytworzono w tradycyjnym, utlenionym stylu, co poza aromatami i smakami ma bardzo duży wpływ na jego kolor. Charakteryzuje się ono ciemnobursztynową barwą wpadającą w kolory ciemnej, mocnej herbaty. Jest to zarazem pierwszy rocznik, w którym zakazano wzmacniania win destylatem w celu ich stabilizacji.
Wino powstało z ręcznych zbiorów trwających od połowy października aż do połowy listopada 1993 roku. Fermentacja oraz dojrzewanie przez trzy lata odbywało się natomiast w dębowych beczkach o pojemności dwustu dwudziestu litrów. Następnie dojrzewanie w butelkach, w piwnicach zamku Sárospatak, trwało blisko dwadzieścia cztery lata! To naprawdę pracochłonne i czasochłonne wino. Zresztą nieprzypadkowo takich win na ogólnoświatowym rynku pozostało bardzo mało. Przy odrobinie starań są jednak jeszcze dostępne.
To wino typowo kolekcjonerskie, otwierane tylko i wyłącznie przy specjalnych okazjach. Wyprodukowane w tradycyjnym stylu aszú charakteryzują się aromatem miodu, orzechów, wanilii, bakalii, suszonych owoców, nut dymnych dopełnionych chlebowym akcentem i nutami utlenienia. W smaku zazwyczaj w pierwszej kolejności bardzo miodowe, aż ostre; dopełnione dość wysoką kwasowością z wyczuwalnymi dodatkowo smakami karmelu, marmolady, czekolady, tytoniu, tostów oraz kawy. Ten pięcioputtonowy Tokaj w 1993 roku osiągnął 138 g/l cukru resztkowego oraz 9,4 g/l kwasowości przy 11,5% alkoholu. Jeśli uda wam się wejść w jego posiadanie, możecie delektować się nim solo. Doskonale łączy się je także z deserami na bazie gorzkiej czekolady, orzechów oraz wiśni czy dań z dzikiego ptactwa z owocami, foie gras bądź serami. Dla miłośników słodyczy doskonale zagra też z bezami z musem winogronowym powstałym z gron aszú.
